Zurbaran

Fransisco de Zubaran (1598-1664) was een van de grootste schilders van de Spaanse barok. Zijn karakteristieke, zeer katholieke 'beelcultuur' is fascinerend, maar tegenwoordig mijlenver van ons af. Zijn diepgaande esthetisch-religieuze verbondenheid met de zestiende- en zeventiende-eeuwse Spaanse mystiek resulteerde meestal in tegen een zwarte achtergrond geschilderde voorstellingen die getuigen van een unieke gestrengheid. De gekruisigde Christus, dode martelaren en extatische heiligen, mediterende monniken en oversten van soms allang niet meer bestaande orden lijken in hun realisme zo nabij dat je het gevoel hebt ze te kunnen aanraken, maar doen tegelijk aan als vertegenwoordigers uit een andere wereld. Voor Zubaran, tijdgenoot van Velazquez en Murillo, waren schilderijen en religieuze meditatie twee kanten van een en dezelfde activiteit. Misschien is het juist dit aspect van zijn kunst waardoor zijn schilderijen nu weer ten volle in de belangstelling staan. Cees Nooteboom, aandachtig kijker en begaafd stilist, schreef voor ons dit boek - de eerste Nederlandstalige Zubaranmonografie sinds lange tijd - een briljante inleiding op de denkwereld en beeldcultuur van deze raadselachtige Spaanse kunstenaar.