Kind tusschen vier vrouwen

Na lezing van À la recherche du temps perdu van Marcel Proust begon Simon Vestdijk (1898-1971) op 16 januari 1933 aan een omvangrijke autobiografie, getiteld Kind tusschen vier vrouwen. Vier maanden later was de roman voltooid. De zeven cahiers met het kladhandschrift werden vervolgens in het net overgeschreven. Begin juni was het enorme karwei geklaard. Vestdijk kon zijn manuscript van ruim elfhonderd bladen bij zijn uitgever Nijgh & Van Ditmar inleveren. Tot zijn grote teleurstelling besloot de uitgever de roman niet uit te geven. Hij was te omvangrijk en zou te duur worden. In de loop van 1934 begon Vestdijk het onuitgegeven manuscript om te werken tot een aantal kleinere romans. Eerst voltooide hij Meneer Vissers hellevaart en daarna Terug tot Ina Damman, dat nog in 1934 verscheen als Vestdijks debuutroman. Hiervoor had hij de laatste vierhonderd bladen van het oermanuscript ingrijpend bewerkt. Op vergelijkbare wijze verwerkte hij de rest tot drie andere Anton Wachterromans. Kind tusschen vier vrouwen werd in 1972, een jaar na Vestdijks dood, uitgegeven. Deze nieuwe editie geeft de tekst van de roman voor het eerst in de oorspronkelijke spelling en versie van 1933. Eveneens voor het eerst is de tekst voorzien van uitvoerig commentaar, ondersteund door talrijke illustraties. In afzonderlijke essays van Sjoerd van Faassen en Dick van Vliet worden de ontstaans- en tekstgeschiedenis beschreven. En aan de hand van Terug tot Ina Damman wordt ten slotte uiteengezet hoe Vestdijk zijn oerboek tot een reeks van kleine romans heeft omgewerkt.