Dictatuur in petticoat

Na jaren felle strijd werd in december 1919 voor het eerst een vrouw gekozen in het Britse Lagerhuis. Nancy Astor was nooit actief geweest in de vrouwenkiesrechtbeweging, ze had campagne gevoerd in naam van de Conservative Party – die tegen vrouwenkiesrecht was – en ze was ook nog eens een Amerikaanse met een gekochte titel. Hoe kon het gebeuren dat juist zij dit grote moment in de geschiedenis kon opeisen? Achter de verkiezing van deze Amerikaanse dollarprinses schuilt een fascinerend verhaal over liefde en macht in de Britse politieke elite. De verkiezing van Nancy Astor luidde paradoxaal genoeg het einde in van een periode waarin vrouwen grote invloed op de politiek uitoefenden. Als echtgenotes en maîtresses van de leiders van het land waren sommige vrouwen ook zeer bedreven de politiek van de slaapkamer. Zij bevredigden niet alleen seksuele verlangens, maar hielden ook grote ego’s overeind. Vijanden hielden ze op afstand. Soms bemoeiden ze zich rechtstreeks met het landsbestuur. Maar toen de aristocratische elite haar greep op het land begon te verliezen, was ook het lot van deze invloedrijke vrouwen bezegeld. De verkiezing van Nancy Astor was een laatste poging van de oude elite de nieuwe politieke spelregels ten eigen bate te benutten. Tevergeefs. Puttend uit de dagboeken en correspondentie van de kring rond Nancy Astor laat Hanneke Hoekstra het machtsspel van deze elitevrouwen zien. En geeft zij antwoord op de vraag waarom een rijke Amerikaanse als Nancy Astor zo’n belangrijke rol in de Britse politiek kon spelen.